مطالبه نفقه

براساس ماده 1106 قانون مدنی نفقه زن در عقد دائم بر عهده شوهر میباشد و منظور از نفقه تهیه مسکن، غذا، پوشاک، البسه، هزینه درمان و دارو اثاث منزل بوسیله شوهر، متناسب با شأن اجتماعی و وضعیت زن می باشد در خصوص تشخیص اینکه آیا موارد مذکور متناسب با شأن زن می باشد یا خیر ملاک و معیاری در دست نمیباشد و عرف جامعه تعیین کننده است.

از طرف دیگر صرف وجود رابطه زوجیت دائم فیماین زن و شوهر زن را مستحق دریافت نفقه نخواهد نمود بلکه استحقاق زن در این خصوص مشروط و مقید به تمکین عام و خاص از شوهر می باشد که در ماده 1108 قانون مدنی تحت عنوان ادای وظایف زوجیت به آن اشاره شده است.

به دلالت ماده 1111 قانون مدنی در صورت ادای وظایف زوجیت و زناشوئی از طرف زن و استنکاف شوهر از پرداخت نفقه زن می تواند به دادگاه مراجعه و نفقه خود را مطالبه نماید و دادگاه شوهر را محکوم به پرداخت نفقه در حق زن خواهد نمود.

لازم بذکر است در صورتیکه زن بخواهد از حقی که قانون برای او قائل شده در خصوص مطالبه نفقه استفاده نماید نماید باید برحسب اقامتگاه شوهر به دادگاه خانواده محل اقامت شوهر مراجعه و با تنظیم دادخواست تحت عنوان مطالبه نفقه خواستار محکومیت شوهر به پرداخت نفقه شود در اینصورت پس از ثبت دادخواست زن و ارجاع آن به یکی از شعب دادگاه خانواده، دادگاه پس از احراز رابطه زوجیت دائم فیمابین زن و شوهر و اینکه زن از ادای وظایف زناشویی امتناع ننموده و ناشزه محسوب نمیشود، جهت تعیین میزان نفقه مورد ادعای زن موضوع را به یکی از کارشناسان رسمی دادگستری (کارشناس نفقه) ارجاع و پس از تعیین میزان نفقه زن و عدم اعتراض از سوی زن یا شوهر نسبت به نظریه کارشناس، در نهایت امر دادگاه حکم به محکومیت شوهر به پرداخت نفقه در حق زن به میزان تعیین شده از سوی کارشناس رسمی دادگستری خواهد داد.